Als inwoner van Wijdemeren volgde ik de lokale politiek jarenlang vanaf de zijlijn. Maar er was één gespreksonderwerp dat meteen voor verhitte discussies zorgde: wel of niet zelfstandig blijven.

Vanavond praten we over het voornemen van deze gemeenteraad, in grote meerderheid, om deze zelfstandigheid op te geven en bestuurlijk te gaan fuseren.

Vorig jaar trad de ChristenUnie als nieuwe partij toe tot deze raad. We wisten dat we niet in een gespreid bedje terechtkwamen, maar het afgelopen jaar kwamen er steeds meer lijken uit de kast.

Laat ik eerlijk zijn: ik weet niet hoe het is om raadslid te zijn in een gezonde gemeente. Waar de financiën op orde zijn, je als partij wat mooie plannen uit je 44 pagina’s tellende verkiezingsprogramma kunt realiseren, waar het college en de ambtenaren stabiel en op volle sterkte zijn en de raad lekker in haar rol zit.

Financieel, organisatorisch en bestuurlijk schiet deze gemeente al jaren ernstig tekort. Vooral onze inwoners zijn al jarenlang de dupe en dat is de bestuurders van de afgelopen jaren aan te rekenen.

Voor mij persoonlijk was de cruciale avond in de aanloop naar deze uitkomst de avond waarop bureau KokxdeVoogd onze fractie de harde feiten en cijfers liet zien, grote tekorten, plus de grote opgaven en taken die ons als gemeente nog staan te wachten.

Een organisatie die wankelt. Een instabiel bestuur. De moed zakte mij in de schoenen, want ook ik had in mijn Kortenhoefse hart een klein sprankje hoop: zouden we toch niet….

Ik ging met buikpijn naar huis. Nee. We redden het niet. Die avond werd het mij duidelijk dat we voor de toekomst van onze dorpen en het welzijn van onze inwoners een historische keuze moeten maken.

Waarom kiezen we als ChristenUnie niet voor een van de andere opties? De ChristenUnie is niet voor torenhoge lasten en toch de dienstverlening niet op orde kunnen brengen. We zijn niet voor ingewikkelde samenwerkingsconstructies waarbij de politieke structuren alleen maar complexer worden. Of voor het fixen van de problemen op de korte termijn, maar over een aantal jaar opnieuw aan de rand van de afgrond staan.

U kent vast het beroemde boek De Jongen en het Paard van Charly Mackesy. Prachtige tekeningen met rake teksten. Een van zijn bekendste teksten is: ‘Wat is het moedigste wat je ooit hebt gezegd’? vroeg de jongen. ‘Help’, antwoordde het paard.

Dat is wat we als gemeenteraad van Wijdemeren nu eindelijk tonen door te kiezen voor een bestuurlijke fusie: moed. Wat ons betreft: onontkoombaar en onuitstelbaar.

Daarbij willen we onze waardering uitspreken voor de partijen voor wie dit een extra hard gelag is, zoals De Lokale Partij. Dan toon je karakter. Dan handel je als politieke partij zoals je zou moeten, hoeveel pijn het ook doet.

Als ChristenUnie stellen we drie vragen. Deze vragen moeten worden gesteld om recht te doen aan het verleden en met het oog op de toekomst.

1. Vanuit welk belang is er de afgelopen jaren in deze gemeente politiek bedreven? Vanuit partijbelangen? Persoonlijk belang? Bestuurlijke belangen, zoals het behoud van zelfstandigheid? Of in het belang van onze inwoners?

2. Waarom is er niet doorgepakt na de vele onderzoeken en aanbevelingen die zijn gedaan om de bestuurskracht en organisatie te versterken? Waarom heeft niemand het lef gehad om de boel te escaleren en ècht verantwoordelijkheid te nemen?

3. Hoe is het mogelijk dat het financieel zo’n puinhoop is geworden? Is er niemand geweest die de noodklok durfde te luiden? Of is dat gebeurd, maar was men ziende blind en horende doof?

De komende jaren staat er veel op het spel. Want wat hebben we als gemeente veel te bieden. De dorpen, elk met hun eigenheid én eigenwijsheid. Bossen en plassen, landgoederen en polder. Kerken, scholen, ondernemers en verenigingen. Onze inwoners. Onze mensen. Tienduizenden mensen die hier wonen, werken en wandelen. Rijkdom is niet altijd in geld uit te drukken.

De komende tijd blijft spannend en we hebben elkaar nodig. De raad heeft tien doelstellingen geformuleerd die we meenemen in de gesprekken met een mogelijke fusiepartner. We gaan in gesprek met onze inwoners: wat vinden zij belangrijk om mee te nemen?

Dit proces is gevoelig en uiterst kwetsbaar. Als ChristenUnie roepen we iedereen dringend op tot zorgvuldigheid en professionaliteit. Als college en raad, als gemeente en inwoners. In de communicatie. Laten we elkaar vasthouden.

Tot slot: we danken bureau KokxdeVoogd voor hun uitstekende begeleiding en voor het geduld dat ze met ons hadden. Dank aan de ambtenaren en de griffie die de vele extra vergaderingen praktisch en met informatie ondersteunden. We zijn ons ervan bewust dat het voornemen tot een fusie ook voor hen ingrijpende gevolgen heeft.

Van de ChristenUnie mag u niets anders verwachten dan dat we ons tot het uiterste zullen inspannen om bij te dragen aan dit proces. Dat is onze opdracht. Dat zijn we aan onze kiezers en inwoners verplicht.